"We kunnen spreken van plundering": Philippe Ausseur, voorzitter van de National Basketball League, betreurt de exodus van Frans talent naar Amerikaanse universiteiten

Op de website van BeBasket gebruikte u de term "plundering" om de situatie bij de NCAA te beschrijven. Was dat terecht? Gezien het aantal benaderde spelers, van wie er zich ongeveer vijftien hebben aangemeld, kunnen we spreken van plundering. De universiteiten gooien hun net wijd uit, zelfs in Pro B, en ontnemen ons een aantal van onze belangrijkste spelers zonder dat we kunnen reageren.

Hoe lang is de Liga al op de hoogte van dit probleem? We hadden de dreiging al onderkend. Wat ons verraste, waren de bedragen. We verwachtten grote contracten ter waarde van 350.000, maar het is 2 miljoen... We verwachtten dat er een half dozijn spelers benaderd zouden worden, maar het is meer dan drie keer zoveel. De afgelopen weken hebben we contact gehad met vertegenwoordigers van universiteiten aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, en hoewel een rechterlijke uitspraak de aanzet heeft gegeven tot een kader, is het niet zo eenduidig ​​als sommigen ons willen doen geloven. We hebben gehoord dat makelaars proberen clubs certificaten te laten ondertekenen om aan te tonen dat hun spelers nog steeds amateurs zijn. De situatie blijft onduidelijk.

Zou het niveau van het Franse kampioenschap beïnvloed kunnen worden? Onze competitie is een hybride, een mix van gevestigde Euroleague-spelers en jonge talenten. De paradox is dat we waarschijnlijk de besten kunnen behouden, degenen die gegarandeerd hoog in de NBA worden gedraft. Maar de rest... Als we hen "vangen", zal het niveau van de competitie aanzienlijk verslechteren. Deze spelers uit de tweede markt kunnen daar echter in één of twee jaar meer geld verdienen dan hier in tien jaar.

"Als een speler vertrekt, levert hij ons geen inkomsten op. We moeten er alles aan doen om hem te behouden."

Is er een gevaar verbonden aan de Franse training? Iedereen zal verliezen. Vanuit het perspectief van de NCAA kunnen we op korte termijn zeggen: ik ben een winnaar omdat ik deze spelers tegen lagere kosten binnenhaal, zonder ze te hoeven trainen. Maar daarmee bestaat het risico dat niemand dit werk meer wil doen. Alle kosten dragen zonder enige opbrengst is niet houdbaar. Op de lange termijn is het gevaarlijk. We zullen niet meer trainen en het zwembad zal opdrogen.

Wat kan er op Frans en Europees niveau gedaan worden? Alles moet op regelgevend niveau worden opgebouwd. We moeten oplossingen op Europees niveau coördineren, want de wetgeving is overal anders. FIBA ​​en ULEB werken eraan. We moeten het wettelijk kader voor NIL (Naam, Afbeelding, Gelijkenis) verduidelijken. Op Frans niveau is er de contractuele kant. We moeten ervoor pleiten dat onze eerste profcontracten worden vrijgesteld, om wat ademruimte te creëren. We moeten steeds meer doen om onze talenten te laten zien - via ons prospectenprogramma met de NBA, de Young Star Game of een hervorming van het U21-kampioenschap.

Maar we kunnen het economische aspect niet negeren. We hebben dit met de afgevaardigden en senatoren besproken: als een speler vertrekt, levert hij ons geen inkomsten op. We moeten er alles aan doen om hem te behouden. We balanceren echter op een koord, omdat de NCAA niet verbonden is met de FIBA, en het is niet zeker of het Europees Hof ons voorbeeld zou volgen als het oordeelde dat onze maatregelen het vrije verkeer van sporters belemmeren.

Zou het NCAA-fenomeen in die zin een soort Bosman-uitspraak voor basketbal kunnen worden? Ja en nee. De link ligt in de verstoring van het evenwicht in de Europese regelgeving, aangezien de NCAA een nieuwe en onbegrensde markt is vergeleken met wat we nu kennen. Maar terwijl de Bosman-uitspraak de buitenlandse quota afschafte, bleven alle spelers in Europa. Daar zien we een vlucht naar een ander continent, wetende dat de spelers daar niet hun hele carrière zullen kunnen doorbrengen.

Heb je er vertrouwen in dat je het fenomeen kunt stoppen? De bal is gevallen. Het zal dit seizoen onmogelijk zijn. Ik ben optimistischer over de toekomst, omdat ik een algemeen besef heb dat het Europese basketbal niet meer moet lijden. De verschillende instanties, FIBA, Leagues, NBA en zelfs USA Basketball, zijn in gesprek. We kunnen hopen dat we een concreet kader voor dit transferproces kunnen bereiken. Het heeft geen zin om onze jonge spelers in diskrediet te brengen of te stigmatiseren. Het is lastig om nee te zeggen tegen de aanbiedingen die ze krijgen. We kunnen er zeker van zijn dat het fenomeen zich binnen twee jaar gedeeltelijk vanzelf zal reguleren. Het is aan ons om tegen die tijd antwoorden te geven.